woensdag 11 juni 2008

Bal des busés

Op 26 juni is het Bal des busés (in het Vlaams het gebuisdenbal), zo lees ik op de posters. Naar het schijnt een eeuwenoude traditie waarmee in België het academisch jaar wordt afgesloten door de studenten. Speciaal voor die studenten die het niet gehaald hebben (gebuisd zijn). Maar naar het schijnt zijn geslaagden ook welkom. 26 Juni is precies mijn laatste werkdag hier in Louvain-la-Neuve. Het weekend daarna komen Rose en ik hier nog mijn spullen ophalen en dan is mijn kotperiode weer voorbij. Stof tot nadenken.

Om niet te buizen moet je je jaar met voldoende punten hebben afgesloten. Soms wordt iemand voorwaardelijk toegelaten tot een volgend studiejaar, als er bijvoorbeeld van de 60 studiepunten nog 15 niet al te centrale punten ontbreken. Ook kun je een onvoldoende (een 8 of een 9 -- op 20) compenseren, als je gemiddelde maar hoog genoeg is (minimaal 12 op 20). Of iemand doorgaat wordt besloten in de deliberatie, waarin de docenten overleggen over de dossiers van de verschillende studenten. Precies het systeem van de middelbare school. En dus kun je, anders dan bij ons, als student hier niet je moduletjes bij elkaar sprokkelen om op een gegeven moment tot de ontdekking te komen dat je een bachelordiploma hebt gehaald.

Is zo'n jaarsysteem ook iets voor ons? Er valt wat voor te zeggen. Zo staat me het systeem wel aan dat een student niet over afzonderlijke vakken en vakjes proeven en toetsen aflegt, maar dat het hele dossier meegenomen wordt in een jaarafsluitend examen. Dat voorkomt de middelbare schoolhouding dat je voor een vak gaat stampen, om de stof de dag na het tentamen weer te vergeten. Ook moet je met zo'n afsluitend examen laten zien dat je weet wat de verschillende vakken met elkaar te maken hebben. Maar het vergt natuurlijk wel de formulering van een goed afsluitend examen. Weten al die docenten wel genoeg van wat er bij de andere vakken gebeurt?

Wat me ook erg aanstaat is die heel bijzondere stemming die er in examentijd heerst op de campus. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat ijverig blokkende studenten in de studiezalen, de gespannen nervositeit van plechtig aangeklede kandidaten en de opluchting of teleurstelling na afloop. Die sfeer heb ik niet meer meegemaakt sinds mijn kandidaatsexamen (in 1979).

Natuurlijk hebben we dit systeem voor een deel eigenlijk al ingevoerd. We hebben de eerstejaars studieadviezen (oké, niet bindend). Sommige opleidingen voeren een deliberatie over de afzonderlijke studenten in het eerste jaar. Je moet in het eerste semester van je tweede jaar je eerste jaar helemaal afronden, anders mag je daarna niet verder met de vakken van het tweede jaar. En we hebben de harde knip (voor buitenstaanders: heeft niets met bevallingen te maken): alleen beginnen aan je masteropleiding als je je bachelordiploma op zak hebt. Maar ik durf te wedden dat, als iemand zou voorstellen om ook formeel met een jaarsysteem te komen, al die Amsterdammers gingen klagen over het schoolse karakter van de opleiding. Zou het eigenlijk goed zijn voor de studierendementen? Geen idee.

Moet ik naar het Bal des Busés? Ik heb de afgelopen maanden (uiteraard) minder gedaan dan ik had willen doen. Aan sommige papers ben ik nog niet eens begonnen. Daar staat tegenover dat ik heel veel geleerd heb, vooral op het punt van text mining. Ook heb ik de tijd genomen om weer eens bij te lezen, op allerlei terreinen. Verder heb ik twee papers afgemaakt en twee nieuwe gestart. En ik heb een cursus statistiek gegeven (Liesbeth is gisteren zelfs geflitst omdat ze op tijd bij mijn cursus wilde zijn. Ze schat de boete op 130 euro. Maar zelden heeft iemand zoveel over gehad voor mijn onderwijs).

Op één punt ben ik zeker gebuisd. Ik praat lang niet het Frans dat ik had willen praten (ook al maakten hospes Didier en zijn vader me complimenten over mijn vorderingen). Daarvoor moet ik me bij een volgende gelegenheid toch verder naar het zuiden begeven, zodat ik me volledig in het Frans moet onderdompelen.

Kortom, voorwaardelijk toegelaten tot het volgende studiejaar.