Van Amsterdam naar Den Bosch is veel langer dan andersom. Zo is het ook met België. Naar België is verder weg dan van België. En naar Wallonië is extra ver. Op zondagmiddag zet Rose me af bij mijn hospes, Didier. Die begint met zich te verontschuldigen: Hij is désolé, omdat vanmiddag de verwarming is uitgevallen. Omdat de komende dagen nachtvorst voorspeld wordt zit hij er maar mee. Hij gaat op pad om elektrische radiatortjes te vinden. Dat helpt wat, maar het blijft tobben.
Dat is anders met het internet. In korte tijd heb ik mijn laptop draadloos aan het net en de verbinding is snel. Omdat ik de komende maanden ook met Linux wil werken heb ik een tweede laptop met het alternatieve besturingssysteem Ubuntu (Linux-gebaseerd). Voordat die draadloos op het net zit heeft wat meer voeten in de aarde, maar dan kan ik toch tv kijken op mijn computer. En dan blijkt dat om copyrightredenen allerlei programma's vanuit het buitenland niet te zien zijn. Gelukkig biedt mijn VU-VPN-verbinding uitkomst. Maar ik kan niet naar mijn zo geliefde BBC-programma's kijken (met iplayer). Helaas.
Didier geeft me volop tips. Hoe naar de campus te fietsen. Waar de dichtstbijzijnde bakker is (op de campus). Dat het heen 5 minuten is maar terug wel 15 (vanwege de steile heuvel). En dat de warmwaterknop rechts zit. "Want in België gaat alles anders".
Bepakt en bezakt vertrek ik op maandag naar de campus. Het is even zoeken waar ook alweer de kamer van mijn gastvrouw is. En dan blijkt er van alles geregeld, maar niet helemaal. Zo heb ik een kamer maar kan ik er niet op (er zijn maar drie sleutels van en die zijn allemaal in gebruik, door personen die er vandaag niet zijn). Ook heb ik wel een account maar ik kan niet op het internet. Geen probleem. Ik moest toch nog een tentamen nakijken. 's Middags komt er iemand van de ict-afdeling die wel mijn laptop bekabeld op het net kan krijgen maar niet draadloos. Daarvoor heb ik een carte personnelle nodig, te halen bij de personeelsafdeling in de Halles Universitaires. Ik ben wel bekend bij de adminstratie maar zit nog niet in de database ("veel 'professeurs visiteurs' zeggen namelijk op het laatste moment af") en daarom gaat het anderhalve week duren voor ik zo'n kaart krijg.
De weg terug blijkt steiler nog dan Didier had gezegd. Thuis aangekomen ben ik zo amechtig dat het even duurt voor ik me realiseer dat het warm is: de verwarming doet het. Alleen niet op mijn werkkamer. Opnieuw verontschuldigt Didier zich en opnieuw behelp ik me met het elektrische kacheltje. Maar morgenvroeg is er in ieder geval warm water.
